قرآن و حدیث

سخنی با برادران اهل سنت درباره آيه تطهير

آيه تطهیر ، که آیه 33 سوره احزاب است ، دلیلی روشن و مبرهن و یکی از نشانه های فضیلت رسول گرامی اسلام حضرت محمد (ص) و اهل بیت و عترت او است که خداوند متعال بدین طریق آنان را بر همه خلایق برتری داده و به عصمت آنان گواهی داده است .

 این آیه عبارت است از : انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا . یعنی : همانا خداوند متعال اراده کرده است که از شما اهل بیت ، پلیدی و ناپاکی را دور و به بهترین پاکی ها پاکیزه گرداند .

مراد از رجس ، عمل شیطان و عصیان و معصیت است که نارضایتی پروردگار را در پی دارد .

مراد از بیت ، به دلیل الف و لام عهد ، بیت نبوت و رسالت است . عرب ها به چیزی که به آن ماوی و پناه گیرند ، بیت می گویند وبه همین جهت ، انساب را بیت می نامند و می گویند : بیوتات عرب ، یعنی نسب های عرب . ( مجمع البیان ، علامه طبرسی ، ج 8-7 ، ص 323 ) .

مراد از اهل بیت ، به اتفاق اجماع امت اسلام ، اهل بیت پیامبر اسلام (ص) است . اما از این که اهل بیت آن حضرت چه کسانی هستند بین علمای اسلام اتفاقی نیست . از صحابه نزدیک رسول خدا (ص) و از برخی همسران آن حضرت نقل شده است که این آیه مختص پیامبر(ص) و دخترش فاطمه زهرا و دامادش علی مرتضی و دو سبطش امام حسن و امام حسین ( علیهم السلام ) می باشد و افرادی چون ابو سعید خدری ، انس بن مالک ، واثلة بن اسقع ، عائشة بنت ابی بکر ، ام سلمة و تعدادی دیگر از نزدیکان پیامبر(ص) بر این مطلب گواهی داده اند .

از جمله جلال الدین سیوطی دانشمند بزرگ اهل سنت در کتاب الاتقان به این مطلب تصریح و گفت :  اهل البیت ( در آیه 33 سوره احزاب ) ، قال صلی الله علیه و سلم : هم علی و فاطمة والحسن والحسین . ( الاتقان ، ج 4 ، ص 105 ) .

ولی برخی از علمای اهل سنت  به دلایل خاص و با استناد به گفتار عکرمه گفته اند که آیه مختص همسران رسول خدا (ص) است و یا عمومیت دارد و شامل همسران آن حضرت  و آل کساء می گردد وبدین گونه می خواهند آن را از اختصاص به پنج تن آل عبا خارج کنند .

لازم به ذکر است : نخستین کسی که چنین قولی را بیان و آن را مصدری برای مخالفان اهل بیت (ع) قرار داد ، یکی از تابعین به نام عکرمة بن عبد الله مدنی است و با بر رسی هایی که از این شخص به عمل آمد معلوم شد وی صحیح الاعتقاد نبوده است و در زمره خوارج قرار داشت . خوارج در عصر امام علی بن ابی طالب (ع) پدید آمده و آن حضرت و همه مسلمانان را تکفیر نمودند و از آنان خواستند نسبت به حکمیت توبه کنند و الا نسبت کفر و شرک به آن ها داده و در کشتنشان خود را مجاز می دانستند و جنگ خونین نهروان را بر ضد خلیفه مسلمانا ن حضرت علی بن ابی طالب (ع) به راه انداختند و این گروه فتنه گر دشمن قسم خورده حضرت علی (ع) و فرزندان وی  و حتی حاکمان غیر هاشمی بودند .

بدین جهت از عکرمه با گرایش به چنین فکری   بعید نیست که از پیش خودش نظر دهد که مراد از این آیه همسران پیامبر(ص) است نه پنج تن آل عبا (ع) . زیرا اگر او به مانند بقیه مفسران و صحابه رسول خدا (ص) آیه فوق را مختص به پنج تن آل عبا (ع) می دانست دلیلی برای مخالفت ها و دشمنی های خویش و همفکران خارجی مذهب خود علیه امیر مومنان (ع) نمی یافت ولذا مجبور شد صورت مسئله را پاک گرداند . وی اصالتا از بردگان بربر واقع در مغرب ( شمال غربی آفریقا )  بود  که حصین بن حر عنبری وی را خرید  و به عبد الله بن عباس بخشید و چون در دستگاه ابن عباس قرار گرفته بود جایگاهی پیدا کرده و به نقل حدیث و روایت روی آورد و از ابن عباس ، عائشه ، ابن عمر ، ابو هریره  و دیگران نقل حدیث کرد و از وی نیز افرادی چون شعبی ( از همفکران او ) ، زهری ، عمرو بن دینار ، ابو اسحاق سبیعی ، عاصم احول ، ثور بن یزید و دیگران نقل حدیث کرده اند  و این شخص عمری دراز یافت  و تا زمان امام محمد باقر (ع)  زنده بود  ولی به خاطر گرایش به خارجی گری رابطه اش را با نواده رسول خدا (ص) یعنی امام باقر (ع) قطع کرده بود . سرانجام با انحراف فکری و اعتقادی در سال 107 هجری قمری در مدینه بدرود حیات گفت ( نک : الناصریات ، الشریف المرتضی ، ص 120 و الدعوات ، قطب الدین راوندی ، ص 247 و الذکری ، الشهید الاول ، ص 37 و ... )

اشاره به زندگی عکرمه را از این جهت آورده ام که معلوم شود نخستین گوینده چنین سخن هایی چه کسی است و برادران اهل سنت ما توجه داشته باشند به سخن و رای چه کسی استناد می کنند .

به هر روی پرسش ها و شبهه هایی از سوی مخالفان اهل بیت (ع ) در اختصاص آیه تطهیر به پنج تن آل عبا (ع)  مطرح می شود ، که لازم است به آن ها اشاره و به اختصار پاسخ دهیم . 

1) اشکال اول :   کلمة «اهل بیت» که در آیة مذکور (آیه تطهیر) آمده گرچه با صیغة عام آمده اما قرینه ‌هایی وجود دارند که وقتی به گوش شنونده بخورد چنین می ‌رساند که منظور از آن، همسران پیامبر بوده ‌اند این قریـنه ‌ها عبـارتـند از: 1 ـ معنی حقیقی کلمة «اهـل البیت» که معنی حقیقی آن زن و همسر است. 2 ـ سیاق آیـه و سبب نـزول. 3 ـ هیچ قرینه ‌ای وجود نداشت تا پیامبر «ص» به طور قطعی بداند که منظور و مراد عام است از این ‌رو ایشان «ص» برای آل ‌عبا دعا کرد. و همچنین دعای پیامبر «ص»  می ‌تواند قرینه و بیانگر دو چیز برای ما باشد:  نخست، اینکه قبل از همه چیز منظور و مراد آیه زنان پیامبر می ‌باشند.  دوم، اینکه از دعای پیامبر«ص»  ثابت می‌شود که بقیه اهل بیت هم مشمول حکم آیه هستند، و اگر دعای پیامبر «ص» نمی بود ما نمی ‌توانستیم به طور قطعی بدانیم که بقیه اهل بیت مشمول حکم آیه هستند.

پاسخ : اگر فرض کنیم که معنای لغوی اهل البیت در زبان عربی ، همسر ان باشد ، بی تردید در این جا مراد آیه از اهل بیت ، همسران رسول خدا (ص) نمی باشد بلکه معنای اصطلاحی آن مراد است . هم اینک تمام فرقه های اسلامی از کلمه اهل بیت ، برداشتی غیر از برداشت مصطلح اهل بیت که شامل حضرت فاطمه زهرا (س) و همسرش علی بن ابی طالب (ع) و فرزندانشان هست ، ندارند  و کسی نمی گوید مراد از اهل بیت ، همسران رسول خدا (ص) است . بنا براین وقتی گفته شود فلانی پیرو مکتب اهل بیت است ، یعنی پیرو حضرت علی (ع) و فاطمه زهرا (س) و فرزندانش هست و کسی گمان نمی کند که مرادش پیرو همسران رسول خدا(ص) باشد . اگر گفته شود فلان گروه مخالف اهل بیت است ، برداشت عمومی این است که آن گروه مخالف حضرت علی (ع) و همسرش فاطمه زهرا (س) و فرزندان و نوادگانشان می باشد نه مخالف همسران پیامبر (ص) .

 وانگهی از نظر لغت ، مفهوم اهل بیت شامل همسران و فرزندان می گردد و کسی آن را انکار نمی کند . در این صورت شامل فرزند آن حضرت و فرزند زادگانش می شود . چرا آن را منحصر در همسران می کنید ؟

اما در باره سیاق آیه ، اولا باید گفت که زمانی قبل و بعد آیه ای به همراه این فراز از آیه  ،  دال بر یک مفهوم  است که دلیل خاصی بر خلافش نباشد . کما این که معروف است ( الاصل دلیل مادام لیس علیه دلیل ) . اما در جایی که دلیلی وجود داشته باشد هیج استبعاد و استیحاشی نیست که مراد آن ، چیزی غیر از قبل و بعد باشد .

 علامه طبرسی نیز در مجمع البیان گفته است : فالقول فیه ان هذا لاینکره من عرف عادة الفصحاء فی کلامهم . فانهم یذهبون من خطاب الی غیره و یعودون الیه . والقرآن من ذلک مملوء و کذلک کلام العرب و اشعارهم . ( مجمع البیان ، ج 8-7 ، ص 560 ) .

به هر روی ادله فراوانی وجود دارد که ثابت می کند که مراد از آیه تطهیر تنها پنج تن آل عبا (ع) هستند و دیگران از عموم آن خارجند . کافی است که منکران ،  به کتاب شواهد التنزیل حاکم حسکانی ( که خود یک عالم سنی حنفی  است ) مراجعه و روایات و احادیث غیر قابل خدشه اهل سنت بر این مطلب را ببینند .

علاوه بر شواهد التنزیل ، ده ها کتاب معتبر اهل سنت ، از جمله صحیح مسلم ، سنن ترمذی  و تفسیر ابن کثیر نیز بر این مطلب گواهی می دهند .

ثانیا ما نیز به سیاق آیه اعتقاد داریم و می گوییم سیاق آن به جایش برقرار و خللی به آن وارد نمی گردد . زیرا آغاز چند آیه ای که قبل از آیه تطهیر نازل شده اند ، خطاب خداوند متعال به رسول خدا(ص) است نه همسران وی . در آغاز این سلسله از آیات آمده است :   یا ایها النبی قل لازواجک ..... ، در پی آن فرمود : انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا.

ثالثا اگر مراد آیه از اهل بیت ، تنها همسران رسول خدا (ص) باشد طبعا شامل خود پیامبر (ص) نمی گردد و اگر بخواهد شامل وی نیز بگردد نیاز به قرینه دارد و چون قرینه ای نیست  می بایست خطاب قرآن به صورت مونث می آمد ( عنکن الرجس ... و یطهرکن ) نه مذکر . وحال آن که می بینیم به صورت مذکر نازل شده است .

رابعا آیه دلالت برعصمت و بری بودن از هرگونه خطا و معصیت اهل بیت دارد . اگر خاص همسران رسول خدا (ص) و یا شامل آنان و کسان دیگر به صورت عام باشد ، باید آنان نیز دارای حالت عصمت باشند و تا کنون هیج فرقه ای از فرق اسلامی چنین ادعایی نکرده است که همسران رسول خدا (ص) به مانند خود آن حضرت معصوم بوده اند .

اما از این گفته شد که هیج قرینه ای نبود که پیامبر (ص) بداند منظور آیه عام است ، اولا این گفتار جسارت و بی احترامی به ساحت پیامبر (ص) است که به وی نسبت ندانستن داده شده است . ثانیا چه قرینه ای بزرگتر از این که طبق اجماع اهل سنت و شیعه پیامبر (ص) بی درنگ پس از نزول آیه تطهیر حضرت فاطمه و همسر و فرزندانش را طلب نمود و آنان را در زیر عبا جمع و گفت که این ها اهل بیت منند و برایشان در پیشگاه خدا دعا کرد  .

بی تردید مقصود و مراد آیه برای پیامبر (ص) روشن و واضح بود و او می دانست که اهل بیت چه کسانی هستند و لی با آن کارش ( جمع کردن در زیر کسا ) می خواست به دیگران به  فهماند که مراد آیه فقط این ها هستند و دیگران را شامل نمی گردد .اگر آن حضرت چنین برنامه ای به وجود نمی آورد ، مخالفان اهل بیت به کلی منکر ارتباط آیه با اهل بیت می شدند . زیرا آن حضرت کاری به این صراحت انجام داد و با این حال عده ای بهانه های بنی اسرائیلی می آورند و می خواهند به هر طریق ممکن از اختصاص اهل بیت دور گردانند و اگر پیامبر (ص) چنین کاری نمی کرد آنان چه می کردند !

 طبق روایاتی هم ام سلمه و هم عائشه از پیامبر (ص) درخواست نمودند که در زیر کسا و جزء آل عبا قرار گیرند ، پیامبر (ص) نپذیرفت و تنها فرمود : انت الی خیر . ( روایت هایشان را بعدا بیان می کنم )

2) اشکال دوم : اما منحصر کردن آیه به آل ‌عبا و خارج ساختن همسران پیامبر «ص» از آن از چند جهت باطل است:

 1 ـ معنی لغوی اهل بیت، زنان مرد و کسانی که با او در یک خانه زندگی می ‌کنند می ‌باشد. و به هنگام نزول آیه در خانة پیامبر «ص» جز همسرانش کسی دیگر از اهل بیت نبود.

2 ـ معنی حقیقی اهل، همسر است. اما اهل قرار دادن خویشاوندان، از روی مجاز است. اهل مرد در اصل کسانی هستند که با او در یک خانه زندگی می پس اهل بیت مرد یعنی خویشاوندان او. تنها زمانی می‌ توان یک کلمه را بر معنی مجازی حمل کرد که دو چیز باشد: الف ـ مانع, ب ـ قرینه.

باید ابتدا مانعی باشد که مانع حمل آن کلمه بر معنی حقیقی باشد و سپس قرینه ‌ای باشد که آن کلمه را به معنی مجازی آن برگرداند. در اینجا اگر آیه مذکور بر معنی حقیقی خود که همسر است حمل شود، هیچ مانعی نیست بلکه به هنگام نزول آیه حتی قرینه ‌ای نیست که عام بودن مفهوم آیه را ترجیح دهد تا چه برسد به اینکه آن را در معنی مجازی منحصر گرداند.

3 ـ سبب نزول: همسران پیامبر –«ص» سبب نازل شدن آیه بودند، و قبل از همه چیز سبب داخل در حکم است؛ از این ‌رو وقتی ام سلمه در مورد اینکه با آل ‌عبا وارد شود گفت: آیا مگر من از اهل بیت تو نیستم؟! پیامبر «ص» در جوابش فرمود: تو از اهل بیت من هستی و تو بر خیر هستی، یعنی قبلاً چنین خیری شامل حال تو شده است و انگیزه ‌ای برای داخل شدن تو با آنها نیست، چون سبب نزول آیه تو هستی. و همین است مفهوم گفته پیامبر «ص» چنان که در روایتی دیگر آمده: تو بر خیر هستی؛ تو از همسران پیامبر می ‌باشی. این بدان معناست که اگر آل ‌عبا از اول مشمول حکم آیه می ‌بودند، پیامبر «ص» برایشان دعا نمی‌کرد.

4 ـ سیاق آیات: سیاق از اینکه سخنی بیگانه و دیگری (یعنی در غیر همان موضوع) در میان دو سخن که برای یک هدف و مقصود ارائه شده ‌اند منع می‌کند وگرنه هر گاه در وسط کلام، سخن بی‌ ربطی بیاید سخن بی‌ ارزش و زشت می ‌گردد. باید کلام پروردگار را از آن منزه دانست، پس عصمت افرادی مشخص با اموری که ویژه کسانی دیگر هست چه ربطی دارد که باید در میان مسایل مربوط با آنها بیان شود؟!

5 ـ منظور آیه خانه پیامبر «ص» است نه خانه کسی دیگر: به هنگام نزول آیه همسران پیامبر «ص» در خانه او بودند و خانه پیامبر از خانه امام علی «ع» جدا بود. و امکان ندارد که به ذهن پیامبر یا کسی دیگر چنین خطور کند که منظور از فرموده: «اهل البیت» اهل بیت امام علی«ع»  هستند، بلکه فقط منظور خانه پیامبر «ص» است. و هر کس که معتقد است اهل بیت یعنی فقط آل ‌عبا، از سخن او چنین بر می‌آید که آیه فقط خاص اهل بیت امام علی «ص» است نه اهل بیت پیامبر«ص»، و گویا پیامبر در این آیه امام علی«ع»  هست و فرقی ندارند؛ چون اگر ما پیامبر را برداریم و به جای او امام علی را بگذاریم، معنی آیه تغییر نمی‌کند. و همچنین این مفهوم را هم لغو کرده‌ایم که پیامبر خود خانه‌ای مخصوص به خود داشته باشد که می‌تواند محل نزول رحمتها و برکتهای الهی باشد هیچ مسلمان و بلکه هیچ عاقلی چنین چیزی نمی ‌گوید. به خاطر این چیزها و موارد دیگر پیامبر «ص» مطمئن نبود که معنی آیه عام باشد و همه را فرا بگیرد از این رو دعای معروف خود را برای آل ‌عبا کرد. و از این طریق ما به عموم بودن آیه یقین حاصل نمودیم و اگر حدیث آل عبا نمی ‌بود ما به عموم بودن آیه یقین حاصل نمی‌کردیم، و آن وقت مفهوم عام بودن فقط در حد گمان می ‌بود.

پاسخ :

1) در باره معنای لغوی و یا حقیقی اهل بیت ، در فراز فوق پاسخ دادم و در این جا نیز این مطلب را اضافه می کنم :

 1- صحت استعمال اهل بیت برای زنان ، جز با نوعی مجازگویی و مسامحه معلوم نیست . زیرا بسیاری از علما استعمال آن را انکار و یا در آن تشکیک کرده اند .

2- وجود چند استعمال برای یک لفظ برای ما اهمیتی ندارد و نمی تواند حقیقتی را ثابت کند . آنچه برای ما مهم است ، این است که بدانیم مقصود از اهل بیت در آیه مورد نظر چه کسانی هستند . این را پیامبر(ص) که از هرکس به اهداف و معانی قرآن آگاه تر است مشخص و معین کرده است و جای هیج شک و شبهه ای را باقی نگذاشته است .

3- آن چه که در باره پرسش ام سلمه و یا عائشه از پیامبر (ص)  در دخول مفهوم آیه به عمل آمده  و آن حضرت به صراحت رد کرده است ، به دست می آید که این لفظ بر همسران رسول خدا (ص) اطلاق ندارد و گرنه جای پرسش و التماس نبود .

خوب است بدانیم که  واثله در روایتی آورده است : شنیدم رسول خدا (ص) می فرمود : ای فاطمه ، تو اولین کسی هستی که از اهل بیتم به من ( در عالم برزخ ) می پیوندد و زینب اولین فرد از همسرانم است که به من ملحق می شود . ( مجمع البیان ، ج 8 ، ص 356  و کنز العمال ، ج 21 ، ص 108 و ج 13 ، ص 703 ). اگر اهل بیت شامل همسر می شد ، چرا نبی گرامی اسلام (ص)  زینب  را که همسرش بود جدا بیان کرد ؟

با این بیان روشن می شود که مراد از اهل بیت ، اهالی و ساکنین خانه نیستند . بلکه مراد و معنای معقول و مقبول ، بیت نبوت و رسالت است که در آغاز این نوشته به آن اشاره کردم والف ولام در" البیت " عهد خارجی است و به همین مفهوم و معنا دلالت دارد و خداوند متعال کسانی را که اهلیت چنین مقامی را دارند در قرآن معرفی و آنان را برجسته کرده و پیامبرش نیز با جمع کردن آنان در زیر یک عبا و دعا نمودن برای آنان ، مراد و منظور خدا را بیان و روشن نمود .

2)     در باره سبب نزول و سیاق قبل و بعد آیه ، باید گفت که وحدت سیاق در همه جا مستلزم وحدت موضوع نیست . زیرا ممکن است شیوه بیان ایجاب کند که گوینده برخی از جنبه های دیگر مساله مورد نظر راهم ، اگر چه از نظر طبیعت و ماهیت با هم اختلاف داشته باشند بیان کند .

 از امام محمد باقر (ع) روایت شده است : هیچ چیزی مانند قرآن از عقل و قیاس انسان  به دور نیست ، چه اول یک آیه در باره چیزی است و آخر آن در باره چیز دیگر و سخن متصلی است که قابل تصرف به چندین وجه می باشد . ( وسائل الشیعة ، ج 18 ، ص 142 و بحار الانوار ، ج 89 ، ص 95 ) .

هم چنین امام جعفر صادق (ع) فرمود : ای جابر ، همانا که قرآن بطنی دارد و بطن آن ، ظاهری و هیچ چیزی مثل آن از عقل و قیاس مردم به دور نیست ؛ زیرا اول آیه در باره یک چیز ، وسط آن در باره چیز دیگر و آخرش در باره چیزسومی فرود می آید ، در حالی که کلامی متصل و قابل تصرف به چندین وجه است . ( وسائل الشیعة ، ج 18 ، ص 150 ) .

آن چه جلب نظر می کند این است که مثالی که امامان (ع) در این باره بیان می زنند همان آیه تطهیر است . از امام محمد باقر (ع) روایت شده است : از عقل و قیاس مردمان چیزی دورتر از تفسیر قرآن نیست . چه اول آیه در باره یک چیز ، وسط آن در باره چیز دیگر وآخرش در باره چیز دیگری  فرود می آید . سپس فرمود : انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا . پس فرمود : از پلیدی جاهلیت . ( تفسیر عیاشی ، ج 1 ، ص 17 و بحار الانوار ، ج 89 ، ص 110 )

و دیگر این که ما در قرآن موارد زیادی داریم که بین یک آیه و یا بین عبارات به هم پیوسته ، جمله معترضه ای واقع می شود و از موضوع و حکم جاری خارج می شود و دوباره به همان مفهوم قبلی اش بر می گردد . به عنوان مثال به این چند مورد توجه کنید : فلما رای قمیصه قد من دبر قال انه من کیدکن ان کیدکن عظیم ، یوسف اعرض عن هذا ، واستغفری لذنبک ... ( سوره یوسف ، آیه 28 و 29 ) .

وانه لقسم ، لو تعلمون ، عظیم .( سوره واقعه ، آیه 76 )

و اذقال لقمان لابنه وهو یعظه یا بنی لا تشرک بالله ان الشرک لظلم عظیم ، و وصینا الانسان بوالدیه حملته امه وهنا ، ...یا بنی انها ان تک مثقال حبة من خردل ... ( سوره لقمان ، آیه 13 تا 16 )

در این آیات ، جملات " یوسف اعرض عن هذا " ، " لو تعلمون " و " و وصینا الانسان بوالدیه حملته امه وهنا " جمله های معترضه اند که امثال آن در قرآن و احادیث و اشعار کم نیستند .     

3)     اما در باره نزول آیه در خانه پیامبر(ص) ، کسی شک و شبهه ای در آن ندارد و کسی از ما نگفته است که این آیه در خانه امام علی بن ابی طالب (ع) نازل شده و یا مرادش خانواده امام علی (ع) هستند . این گونه سخن ها شبهه افکنی دشمنان اهل بیت (ع) برای فرار از حقیقت و واقعیتی است که آنان را آزار می دهد .

زیرا اگر ما به چنین سخنانی روی می آوردیم طبعا باید دیگر فرزندان حضرت فاطمه (س) و امام علی (ع) مانند زینب کبری و ام کلثوم ( سلام الله علیهما ) و یا دیگر فرزندان حضرت علی (ع) از سایر همسرانش را داخل در مفهوم آیه می نمودیم !

ما می گوییم مراد و مقصود آیه همان کسانی هستند که رسول خدا (ص) آنان را معرفی کرد و شیعه و سنی تعریف آن حضرت را نقل کرده اند و بسیاری از صحابه کبار و همسران خود آن حضرت ، آن را به صراحت و روشنی بیان کرده اند و دیگر جای هیچ گونه تردید و شبهه نیست . اگر کسی نغمه دیگر را نو کند ، مطمئنا هدفش چیز دیگری است و یا فرار از حقیقت و روی گردانی آشکار از واقیعیت است و برای چنین کسانی پاسخی نمی باشد . این ها افراد بیداری هستند که خود را به خواب زده اند . خوابیده را می توان بیدار کرد ولی کسی را که خودش را به خواب زده است نمی توان بیدارش نمود .

در این جا مناسب است در ارتباط با این آیه و اختصاص آن به آل عبا (ع) چند حدیث از همسران پیامبر(ص) به استحضار برسانم :  

1)     حدیث ام سلمه همسر رسول خدا (ص) از طریق شهر بن حوشب  : عن شهر بن حوشب ، عن ام سلمة ، قالت : جائت فاطمة (س) الی النبی (ص) تحمل حریرة لها ، فقال (ص) : ادعی زوجک و ابنیک .

فجائت بهم ، فطعموا ثم القی علیهم کساء له خیبریا ، فقال : اللهم هولاه اهل بیتی و عترتی فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا .

فقلت : یا رسول الله (ص) و انا معهم ؟ قال (ص) : انت الی الخیر . ( مسند احمد بن حنبل ، جزء 6 ، ص 323 ) .

2)     حدیث ام سلمه از طریق ثعلبی : روی الثعلبی فی تفسیره عن ام سلمة :  ان النبی (ص) کان فی بیتها فاتته فاطمة (س) ببرمة فیها حریرة ، فقال (ص) لها : ادعی زوجک و ابنیک .

فذکرت الحدیث نحو ذلک ، ثم قالت : فانزل الله تعالی " انما یرید الله لیذهب عنکم ..." . قالت : فاخذ فضل الکساء فغشاهم به ، ثم اخرج یده  فالوی  یده  بها الی السماء ، ثم قال (ص) : اللهم هولاء اهل بیتی و حامتی ، فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا .

فادخلت راسی البیت و قلت : و انا معکم یا رسول الله (ص) ؟ قال (ص) : انک الی خیر ، انک الی خیر . ( مسند احمد بن حنبل ، جزء 6 ، ص 292 و العمدة ابن البطریق ، ص 33 و مجمع البیان علامه طبرسی ، ج 7-8 ، ص 558 )

3)     حدیث عائشه همسر رسول خدا (ص) از طریق مجمع بن الحارث بن تیم الله : قال مجمع : دخلت مع امی علی عائشة فسالها امی : ارایت خروجک یوم الجمل ؟ قالت : انه کان قدرا من الله .

فسالها عن علی (ع) ، فقالت : تسالینی عن احب الناس کان الی رسول الله (ص) و زوج احب الناس کان الی رسول الله (ص) . لقد رایت علیا و فاطمة و حسنا و حسینا ، و جمع رسول الله (ص) بثوب علیهم ، ثم قال (ص) : اللهم هولاء اهل بیتی و حامتی ، فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا .

قالت : فقلت یا رسول الله (ص) انا من اهلک ؟ قال (ص) : تنحی فانک الی خیر . ( شواهد التنزیل حکم حسکانی حنفی ، ج 2 ، ص 62 و مناقب امیر المومنین (ع) ، ج 2 ، ص 132 و مجمع البیان ، ج 7-8 ، ص 559 ) .

   در پایان یاد آور می کنم که احادیث مربوط به این آیه چه در منابع اهل سنت و چه در منابع شیعه بسیار فراوان و در حد تواتر است و کسی نمی تواند آن هارا و اختصاص آیه به اهل بیت (ع) را انکار کند .

ما به آنان می گوییم که در این آیه آمدید به خاطر مقبولیت نام همسران رسول خدا (ص) آن را به آنان پیوند دادید ، در آیه مباهله چکار خواهید کرد ؟ آیا در آن جا نیز می توانید آن را به همسران رسول خدا (ص) یا دیگران نسبت دهید ؟ در آن جایی که حضرت علی (ع) جان پیامبر (ص) خوانده شده است . به این آیه توجه و تدبرکنید : فمن حاجک فیه من بعد ما جائک من العلم فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم و نسائنا و نسائکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکاذبین . ( سوره آل عمران ، آیه 61 ) .

• قبلی