دستاوردهاي طرحهاي توسعه ميدان گازي پارس جنوبي:
1- صيانت از منافع ملي: با توجه به مشترک بودن ميدان گازي پارس جنوبي بين ايران و کشور قطر، برداشت از اين ميدان براي هر دو کشور، حياتي بود. ايران اسلامي هنوز در آغاز راه سازندگي کشور قرار داشت و دست به گريبان با مسائل گوناگون پس از جنگ هشت ساله و بيشترين توجه خود را به برداشت از ميادين نفتي مشترک و غير مشترک معطوف کرده بود که کشور رقيب و همسايه جنوبي خليج فارس يعني قطر، نخستين قرارداد توسعه ميدان گنبد شمالي يا همان ادامه ميدان پارس جنوبي ما را امضا و برداشت از اين ميدان مشترک را با تمام توان آغاز کرد.
2- از حدود سال 1992 اين کشور قراردادهايي را به صورت Sharing Production يا همان توليد مشارکتي با پيمانکاران توانمند خارجي و بيشتر آمريکايي و فرانسوي امضا و بهره‌برداري از اين مخزن را آغاز کرد؛ يعني هر فاز گنبد شمالي با يک شرکت معتبر خارجي شريک مي‌شد و بالطبع شرکتهاي خارجي با اشتهاي فراوان براي برداشت هر چه بيشتر تلاشي دو چندان مي‌کردند. اما در اين سوي آبهاي گرم خليج فارس طرح توسعه ميدان گازي پارس جنوبي به صورتي جدي در مهرماه 1376 براي توسعه فازهاي 2 و 3 پارس جنوبي امضاء شد. با اين صورت يعني قطر بيش از پنج سال بود که از اين ميدان مشترک برداشت مي‌کرد. شرکت ملي نفت ايران از همان آغاز پذيرش مسئوليت توسعه ميدان مشترک پارس جنوبي با دعوت از پيمانکاران داخلي و خارجي با تمام توان براي به بهره برداري رسيدن مراحل گوناگون پارس جنوبي اقدام کرد.
دستيابي به حقوق جمهوري اسلامي ايران از اين ميدان در صدر تمامي فعاليت‌هاي اقتصادي کشور قرار گرفت و تمامي ارگانها، سازمانها، شرکتها و کارخانجات داخلي از کوچک و بزرگ براي ساخت کالاهاي مورد نياز پروژه‌ها تلاش دوچندان کردند که هم اکنون در ده سالگي پارس جنوبي ثمرات گرانقدر آن به خوبي روشن و آشکار است که البته در موارد بعدي به تعدادي از آنها اشاره خواهد شد.
بنابراين با برنامه‌ريزي‌هايي که تاکنون براي گسترش ميدان گازي پارس جنوبي صورت گرفته، به جرأت مي‌توان گفت ايران مي‌تواند در کوتاه مدت به اهداف از پيش تعيين شده خود در اين ميدان دست پيدا کند.