بستگان ائمه اطهار(ع)

شهادت حضرت رقیه بنت الحسین(س) در شام

شهادت غریبانه و مظلومانه دختر خردسال امام حسین(ع)، حضرت رقیه(س) در خرابه شام بر عموم شیعیان و محبان اهل بیت(ع) تسلیت باد

ای سحرگاه شب قدر حسین                            روی تو باشد مه بدر حسین

کی سزاوارت بود ویرانه ای                                 جای تو باشد فقط صدر حسین

کاش جانم مثل جانت خسته بود                            استخوانم مثل تو بشکسته بود

هر کجا اشکی ز چشمت می چکید                            تازیانه بر تنت بنشسته بود

کس به مانندت سر بابا ندید                                    تو چرا با عُمر کم قدّت خمید

وای من، این عقده گشته در دلم                                یک سه ساله دختر و موی سفید

یا رقیه بهر من تدبیر کن                                    با نگاهت بر دلم تاثیر کن

حضرت رقيه(س) دختر اباعبدالله‏ الحسين(ع)، چهار يا سه سال پيش از واقعه كربلا(ميان سال‏هاى 57 و 58 هجرى قمرى) در مدينه منوره ديده به جهان گشود. نام مادرش در منابع تاريخى به درستى بيان نشده است. گويا مادرش "ام ولد" امام حسين(ع) بوده است.
 به هر تقدير، هنگامى كه امام حسين(ع) از مدينه منوره هجرت كرد و به سوى مكه معظمه و از آن جا به كربلا روان گرديد، اين دختر چهارساله نيز بسان ساير فرزندان آن حضرت، در اين سفر بزرگ حضور داشت و تمام رنج‏ها و سختى‏هاى ايام هجرت و دورى از وطن و ناملايمات زندگى را تحمل كرد.
 وى پس از شهادت امام حسين(ع) به همراه ساير بازماندگان واقعه كربلا، به اسارت سپاه يزيد درآمد و از كربلا به كوفه و از كوفه به شام برده شد. پس از چند روز اقامت در شام و مشاهده سنگدلی هاى يزيد و يزيديان و تحمل سخت ‏ترين ايام اسارت، در دمشق وفات يافت.
 از اين كه وفاتش در ماه صفر سال 61 هجرى قمرى واقع شده است، ترديدى در آن نيست. ولى در اين كه چه روزى از ماه صفر بوده است، اطلاع دقيقى به دست نيامده است. تنها برخى از تقويم ‏هاى رايج، پنجم صفر را روز وفات آن حضرت بيان كرده‏ اند.
 در اين جا مناسب است آن چه را كه مرحوم شيخ ‏عباس ‏قمى(ره) در منتهى ‏الآمال از كتاب "كامل‏ بهايى" درباره اين دختر خردسال امام حسين(ع) نقل كرده است، بيان كنيم:
 زنان خاندان نبوت در حالت اسيرى، حال مردانى كه در كربلا شهيد شده بودند، بر پسران خود و دختران ايشان پوشيده مى‏ داشتند و هر كودكى را وعده مى‏ دادند كه پدر تو به فلان سفر رفته است بازمى ‏آيد، تا ايشان را به خانه يزيد آوردند. دختركى بود چهارساله، شبى از خواب بيدار شد و گفت: پدر من حسين(ع) كجاست؟ اين ساعت او را به خواب ديدم. سخت پريشان بود. زنان و كودكان جمله در گريه افتادند و فغان از ايشان برخاست. يزيد خفته بود، از خواب بيدار شد و حال تفحص كرد. خبر بردند كه حال چنين است. آن لعين در حال گفت كه بروند و سر پدر را بياورند و در كنار او نهند. پس آن سر مقدس را بياوردند و در كنار آن دختر چهار ساله نهادند. پرسيد اين چيست؟ گفتند: سر پدر توست!
 آن دختر بترسيد و فرياد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسليم كرد.(1)
 معروف است كه حضرت رقيه در خرابه شام از دنيا رفت. مزار اين مخدره در حال حاضر در يك بازارچه قديمى دمشق كمى دور از مسجد اموى قرارگرفته است و عاشقان حرم حسينى به زيارتش مى ‏شتابند.(2)
 منابع:
1. منتهى ‏الآمال (شيخ عباس قمي)، ج1، ص 437
2. شام سرزمين خاطره ‏ها (مهدي پيشوايي)، ص 109
   
 

زیارت نامه حضرت رقیه(س)

 اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا سَيِّدَتَنـا رُقَيَّةَ،

عَلَيْكِ التَّحِيَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ اَبي طالِبِ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِسـاءِ الْعالَمينَ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَديجَةَ الْكُبْرى اُمِّ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ وَلِىِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُخْتَ وَلِىِّ اللهِ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الصِّدّيقَةُ الشَّهيدَةِ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا التَّقيّةُ النَّقيَّةُ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الزَّكِيَّةُ الْفاضِلَةُ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْبَهِيَّةُ،

صَلَّى اللهُ عَلَيْكِ وَعَلى رُوحِكِ وَبَدَنِكِ،

فَجَعَلَ اللهُ مَنْزِلَكِ وَمَاْواكِ فِى الْجَنَّةِ مَعَ آبائِكِ وَاَجْدادِكِ،

الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ،

اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ،

وَعَلَى الْمَلائِكَةِ الْحـافّينَ حَوْلَ حَرَمِكِ الشَّريفِ،

وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،

وَصَلَّى اللهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّد وَآلِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ وَسَلَّمَ تَسْليماً برَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

• بعدی