بستگان ائمه اطهار(ع)
وفات حضرت سكينه بنت الحسين(س)
- توضیحات
- دسته: بستگان ائمه اطهار(ع)
- منتشر شده در 21 آبان 1397
- نوشته شده توسط Super User
- بازدید: 338
وفات حضرت سكينه بنت الحسين(س)
(پنجم ربيع الاوّل،سال 117 هجرى قمرى)
حضرت سكينه، دختر ابى عبدالله الحسين )ع( و رباب، دختر امرء القيس است. نام اصلى وى، " آمنه" يا " اميمه" بود و مادرش رباب او را به " سكينه" ملقّب ساخت.(1)
اين بانوى شريف علوى در دامن مهرانگيز پدر ارجمندش حضرت امام حسين )ع( و مادر گرانمايهاش حضرت رباب )س( و عمه بزرگوارش حضرت زينب كبرى)س( پرورش يافت و از راهنمايى و تربيت ناب برادرش حضرت على بن الحسين)ع(، معروف به زين العابدين در ايّام امامت آن بزرگوار، بهرههاى وافر يافت.
وى از زنان خردمند و داناى عصر خويش بود. علاوه بر بهرهمندى كامل از حُسن جمال، از فضايل معنوى مانند تعّبد، تديّن و تقواى الهى برخوردار بود و در زمينه شعر، سخنورى و فصاحت بيان از ممتازان عصر و خانه وى، هميشه مجمع ادبا، شُعرا و سخن سرايان عرب بود.(2)
درباره تاريخ تولدش، اطلاع دقيقى در دست نيست. امّا وى در واقعه عاشورا، دخترى رشيد و بالغ بود.
برخى از مورخان، وى را در واقعه كربلا، بين ده تا سيزده ساله خواندهاند. بنابراين تولدش بايد ميان سالهاى 47 تا50 قمرى باشد. او در مدينه و در اواخر عصر امامت حضرت امام حسن مجتبى )ع( ديده به جهان گشود.(3)
امام حسين )ع( به تمامى فرزندانش، از جمله سكينه، عشق و علاقه داشت و آنان را به خاطر برخوردارى از فضايل و كمالات نفسانى، بسيار دوست مىداشت.
روايت شد، كه آن حضرت درباره سكينه و مادرش رباب و خانهاى كه آن دو در آن زندگى مىكردند شعرى عاطفى سرود كه ترجمهاش چنين است:
به جانت سوگند ! من به راستى خانهاى كه سكينه و مادرش رباب در آن باشند، دوست دارم. من آن دو را دوست دارم و براى آنان دارايىام را نثار مىكنم و هيچ ملامتگرى نمىتواند مرا در اين كار سرزنش كند.(4)
آن حضرت، پس از واقعه كربلا، به مدت 57 سال زندگى كرد. در آغاز، تحت كفالت برادر بزرگوارش امام زين العابدين )ع( قرار داشت تا اين كه ازدواج نمود و به خانه همسرش نقل مكان كرد.
اين بانوى مكرمه، بين 67 تا 70 سال زندگى كرد و سرانجام در كمال شرافت و عفت دار فانى را وداع گفت.
درباره در گذشت اين بانوى بزرگ علوى، دو روايت نقل شده است: روايت نخست حاكى است كه وى در پنجم ربيع الاوّل سال 117 هجرى قمرى و در عصر خلافت هشام بن عبدالملك و در حاكميت خالد بن عبدالملك بن حارث، در مدينه بدرود حيات گفت و روايت ديگر مىگويد كه وى در پنجم ربيع الاوّل سال 126 هجرى قمرى در مكه معظمه وفات يافت .(5)
به هر روى، در گذشت وى در پنجم ربيع الاوّل، مورد اتفاق تاريخ نگاران و سيره نويسان است. در همان سالى كه حضرت سكينه )ع( وفات يافت، خواهرش حضرت فاطمه بنت الحسين )ع( نيز در مدينه بدرود حيات گفت. (6)
1- منتهى الآمال، ج 1، ص 462 و وفيات الأعيان، ج1، ص 379
2- اعلام النّساء، ج 2،ص 202
3- شام، سرزمين خاطرهها، ص 104
4- منتهى الآمال، ج 1، ص 463
5- شام، سرزمين خاطرهها، ص 107؛اعلام النسّاء، ج 2، ص 224؛ وفيات الأعيان، ج 1، ص 378
6- وقايع الايام، ص 206 و منتهى الآمال، ج 1، ص 463