سایر فعالیت ها

سفر به سرزمين عشق و ايثار

توفيق سفر زيارتي عتبات عاليات(نجف اشرف و کربلاي معلي) در دي ماه 1387 

السلام علي الحسين و علي علي بن الحسين

و علي اولاد الحسين و علي اصحاب الحسين (ع)


کربلا کعبه دل هاست خدا مي داند         ديدنش آرزوي ماست خدا مي داند

کربلا گلشن سر سبز علي و زهراست         تا چه حدّ وقف تماشاست خدا مي داند

ما عزادار حسينيم که اشک غم او           آبروي همه ماست خدا مي داند

تا ابد از غم او در دل ذّرات وجود        کس نداند که چه غوغاست خدا مي داند

به حول و قوه الهي اين بار فرشتگان عرشي  نام ما را در ليست زايران کوي حسيني (ع) و سرزمين عشق و ايثار، يعني کربلاي معلي ثبت و درج کردند و به عنوان روحاني کاروان شرکت زيارتي نينوا با همراهي تعدادي از خانواده و بستگان و هم چنين تعداد قريب به 40 نفر از ساير زايران، در عصر روز تاسوعاي حسيني از شهر مقدس قم حرکت و به سمت عتبات عاليات طي راه نموديم و نزديکي اذان صبح روز بعد (روز عاشورا)به مرز شلمچه در جنوب غربي کشور عزيزمان ايران رسيديم و نماز صبح را در شلمچه(ميعاد شهداي عزيز دفاع مقدس) خوانده و پس از صرف صبحانه ، جهت عبور از مرز آماده شديم.

پس از تحمل بي نظمي ها و معطلي هاي معمول در دو طرف مرز شلمچه و تفتيش هاي مرموزانه نيروهاي خارجي در طرف عراق، با ياري خداي مهربان وارد کشور جنگ زده و اشغال شده عراق گرديديم و با عبور از اروند رود(يا همان شط العرب) وارد شهر بصره شده و از حاشيه آن عبور و وارد بزرگراه بصره – بغداد شديم.

براي ما خيلي جالب بود ديدن حالت سوگواري و عزاداري شيعيان بصره و حتي کودکاني که در دسته هاي چند نفري سينه زني و نوحه خواني مي کردند. بالاي بام اکثر خانه هاي آنان پرچم سياه نصب شده بود و نشان مي داد که اين شهر يک شهر شيعي است. منتهي فقر و نداري اين ملت مظلوم و ستم ديده آشکارا و هويدا بود.

بعد از گذر از بصره و عبور از کناره شهرهاي ناصريه و سماوه شامگاه روز عاشورا (18 دي 1387) وارد شهر مقدس نجف اشرف شديم و توفيق زيارت قبر شريف اميرمومنان حضرت اسد الله الغالب الامام علي بن ابي طالب (ع) را پيدا کرديم و با بوسيدن مضجع شريف و خواندن زيارت نامه امين الله روح و جانمان را طراوت ديگري بخشيديم و خداي بزرگ را بخاطر اين عنايت بي کران بسي شکر و ثنا گفتيم.

سه شب و دو روز و نصف در اين شهر مقدس مانديم و در اين مدت کوتاه ، علاوه بر حرم مطهر و قبور علما و مراجع شيعه در حرم و صحن مطهر ،  از خانه حضرت علي (ع) ، زيارتگاه ميثم تمار ، خرابه دار الاماره ، زيارتگاه حضرت مسلم بن عقيل (ع) و جناب هاني بن عروه و مختار بن ابي عبيده ثقفي ديدن نموديم و اعمال ويژه مسجد کوفه و مسجد سهله را بجا آورده و در روز سوم با دلي آکنده ازغم واندوه با حرم مطهر وداع و به سمت کربلاي معلي حرکت کرديم.

در کربلا توفيق زيارت امام شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين (ع) و برادر با وفايش حضرت عباس بن علي (ع) و ساير شهيدان سر فراز عاشورا يافتيم و از کَفَين العباس ، خيمه گاه ، تل زينبيه ، مقام امام صادق (ع) و مقام زمان (ع) نيز ديدن کرده و در بامداد 24 دي ماه با حرم هاي مقدس توديع وبا چشماني اشک آلود اين شهر مقدس را نيز ترک و به سمت کشورمان ايران حرکت کرديم . اگر بگويم که دل هايمان را جاگذاشتيم و با يک بدن بي دل برگشتيم شايد گزافه نباشد.ولي متاسفانه توفيق زيارت کاظمين (ع) و ائمه سامرا را پيدا نکرديم . با اين که زيارت کاظمين (ع) جزء برنامه کاروان بود ، با اين حال بخاطر وقوع برخي حوادث تروريستي در همين روزهاي اخير در بغداد و کاظمين ، چنين توفيقي از ما سلب شد. خداي منان نيامرزد وهابيان و گروه هاي مزدور اجنبي و اشغالگران را که مانع توفيق زيارات ساير امامان معصوم (ع) شده اند.

گفتني هاي اين سفر بسيار زياد است و تبعا در اين مقال نمي گنجد ، وليکن ناچارم به برخي از آن ها از روي دلسوزي و احساس مسئوليت و به عنوان روحاني کاروان متذکر شوم :

1) از مسئولان گمرک کشورمان مصرانه درخواست مي کنم ترتيبي اتخاذ کنند که در اين سوي مرز، زايران ابا عبد الله (ع) اين همه معطل نشده و متحمل اذيت و آزار نشوند.اگر اجانب و اشغالگران از روي کينه هم ميهنان ما را آزار دهند گله مندي و شکايتي از آنان نخواهيم کرد . زيرا بنايشان بر عداوت و دشمني با مردم ظلم ستيز ايراني است . ولي خودمان نبايد زمينه اذيت و آزار خودمان را فراهم کنيم . عبور دادن زايران از مرز و رفتار با آنان واقعا در خور شأن آنان نيست و آدمي بايد بسي تحقير و متحمل آزار فراوان شود تا از مرز عبور کند.خوب است مسئولان محترم سري به گذرگاه هاي کشورهاي پيشرفته بزنند تا رفتار و کردارشان را تصحيح و ترميم نمايند.

2) امکانات اقامتي زايران در نجف و کربلا اصلا راضي کننده نيست . هر هتلي مشکل خاص خويش را دارد و مشکل پخت غذا مشکل همگي آنان است .بايد در برابر هزينه هايي که از زايران گرفته مي شود امکانات لازم به آنان داده شود.

3) مشکل حمل و نقل زايران و بار و اثاثيه آنان در داخل شهر کربلا بسيار محسوس و تحقير آميز است .زايران را در گاراژي پياده و في امان الله رها مي کنند . زايران بايد با هزينه هاي خويش سوار موتور هاي سه چرخ شده و پس از طي چند کيلومتر خيابان و کوچه هاي شهر به هتل ( که تنها اسمشان هتل است ولي در واقع همان مسافرخانه هاي معمولي اند ) بروند و در بازگشت نيز همين راه و يا مقداري کمتر را بايد طي طريق کنند.اگر قرار است کاروان به صورت تشکيلاتي و زير نظر سازمان حج و زيارت باشد ، اين چيزها نبايد در آن وجود داشته باشد.والا چه تفاوتي با کاروان هاي شخصي و سياحتي خواهد داشت ؟

4) صحن و سراي امير مومنان (ع) اصلا متناسب با آن حضرت نيست.نجف اشرف هم يکي از بزرگترين حوزه  هاي علميه شيعه و هم يکي از بزرگترين شهرهاي مقدس ديني و مذهبي است وليکن ساخت و ساز حرم مطهر و امکانات و برنامه هاي تبليغاتي و زيارتي آن بسيار کمتر از آستانه هاي امامزادگان کشورمان چون حضرت معصومه (ص) ، حضرت عبد العظيم (ع) و شاه چراغ (ع)  است و اين جاي بسي تاسف و نگراني است.

اگر دولت عراق چنين تواني نداشته و يا هنوز فرصت چنين کاري را پيدا نکرده است ، از علما و مراجع عظام نجف اشرف انتظار آن مي رود که به اين امر توجه و همت ويژه اي مبذول دارند.

5) لازم است بين مديران ، روحانيان و مداحان کاروان ها هماهنگي و همکاري بيشتري به عمل آيد ، به طوري که هر کدام از آنان مکمل ديگري باشند ، نه رقيب همديگر.در اين ارتباط بايد دفتر بعثه مقام معظم رهبري فعالتر و جدي تر عمل کند و امور تبليغاتي و فرهنگي را بهتر سازمان دهي کند.

در پايان دعا مي کنم که زيارات اعتاب مقدسه و همه امامان معصوم (ع) نصيب شيعيان و دلباختگان اهل بيت (ع) ، از جمله شما کاربران ارجمند گردد. و لله الحمد.

• قبلی
• بعدی