امام حسین الشهید(ع)

اعزام مسلم بن عقيل(ع) به كوفه از سوی امام حسین (ع)

 اعزام مسلم بن عقيل(ع) به كوفه از سوی امام حسین (ع)

پانزدهم ماه مبارك رمضان، سال 60 هجري قمري

پس از آن كه امام حسین (ع) شهر مدینه را به خاطر فشار های دستگاه حکومت اموی و در خواست بی جای حاکم مدینه از آن حضرت برای بیعت با یزید بن معاویه ، به صورت اعتراض آمیز ترک و به مکه معظمه هجرت کرد ، اخبارش به سراسر عالم اسلام واصل و موجب دگرگونی فکری و رفتاری بسیاری از مسلمانان گردید.

مخصوصاً اهالي كوفه، به ويژه شيعيان اين شهر به محض با خبر شدن از حضور امام حسين(ع) در مكه معظمه و امتناع وي از بيعت با يزيد بن معاويه به تکاپو افتاده و جنبش بزرگي در كوفه به راه انداختند و سپس آن حضرت را با ارسال نامه هاي بي شمار به سوي خود دعوت كردند، امام حسين(ع) در باره درخواست و نامه های آنان مدتی درنگ و جوانب قضایا را مورد بررسی قرار داد و سپس تصميم گرفت دعوتشان را پذيرفته و با فرستادن نخستين نماينده خويش به سوي آنان، عملاً رهبري قيام بر ضد دستگاه جبار بني اميه را بر عهده گيرد و از آن پس حكومت سراسر تباهي يزيد را با يك جنبش بزرگ مردمي و مذهبي روبرو گرداند.
آن حضرت برای این کار ،  وضو گرفت و ميان ركن و مقام در مسجدالحرام، دو ركعت نماز به جاي آورد و پس از نيايش و راز و نياز به درگاه احديت، پسرعمويش مسلم بن عقيل را به حضور طلبيد و او را از وضعيت كوفه باخبر گردانيد و به وي فرمود كه مي خواهد او را به عنوان نماينده خويش به كوفه بفرستد، تا قيام اهالي اين شهر را سامان بخشد . مسلم بن عقيل(ع) با روحيه باز و نشاط بالا، درخواست امام(ع) را پذيرفت و براي اين مأموريت خطير اعلان آمادگي نمود.
آن گاه امام حسين(ع) نامه اي براي مردم كوفه نوشت و به مسلم بن عقيل(ع) سپرد تا براي اهالي كوفه قرائت كند. نامه امام(ع) به اين قرار است: به نام خداوند بخشايندهّ مهربان. از حسين بن علي(ع) به جامعه مؤمنين و مسلمين. اما بعد، هاني و سعيد آخرين فرستادگانتان، نامه هاي شما را به من تسليم نمودند. من از مضمون نامه هاي شما آگاه شدم. نوشته ايد: ما امامي نداريم، به سوي ما بيا شايد خداوند به وسيله تو ما را هدايت فرمايد.
من برادرم و پسرعمويم و شخصيت مورد وثوق و مورد اعتماد از ميان خاندانم، يعني مسلم بن عقيل را به سوي شما مي فرستم. اگر او براي من بنويسد كه نظر اكثريت شما، به ويژه فرزانگان و مردان شايسته و شاخص شما مطابق با نامه هايي است كه به من نوشته ايد، به سوي شما خواهم آمد، انشاءالله. به جان خودم سوگند ياد مي كنم كه امام بر حق تنها كسي است كه بر اساس كتاب خدا حكومت كند و در جامعه به داد رفتار نمايد و حق را پذيرا باشد و خود را بر انجام دستورات دين ملزم و متعهد بداند. والسلام.(1)
امام حسين(ع) به مسلم بن عقيل(ع) سفارش هاي لازم را نمود و وي را با آخرين نامه رسانان؛ يعين قيس بن مسهر صيداوي، عماره بن عبدالله سلولي، عبدالله بن شداد و عبدالرحمن شداد، در تاريخ 15 رمضان سال 60 قمري به سوي كوفه اعزام نمود.(2)
گفتني است كه مسلم بن عقيل، برادرزاده و داماد اميرمؤمنان علي بن ابي طالب(ع) است و با دخترش رقيه ازدواج كرد. وي از مردان دلير بني هاشم، اهل علم و داراي بينش وسيع سياسي و مذهبي و پيرو خالص ولايت و امامت بود.
مسلم بن عقيل(ع) از مكه معظمه به مدينه منوره رفت و در آن جا قبر رسول خدا (ص) را زیارت و با خانواده خودش دیدار نمود و آن گاه به همراه دو راهنما از طايفه بني قيس، از بي راهه حركت و عازم کوفه گردید تا هم زودتر به مقصد برسد و هم از چشم نگهبانان حكومتي و راهبان ها در امان بماند.(3)

منابع:
1-  الارشاد، ص 380 ؛ لهوف سید بن طاووس، ص 53 ؛ منتهي الآمال، ج1، ص 303
2-  الارشاد، ص 381؛ منتهي الآمال، ج1، ص 303 و ص 306؛ وقايع الايام، ص 35
3- الارشاد، ص 381؛ منتهي الآمال، ج1، ص 306