بستگان ائمه اطهار(ع)

رحلت جانسوز حضرت فاطمه معصومه(س) در قم

رحلت جانسوز حضرت فاطمه معصومه(س) در قم

السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ فَاطِمَةَ وَ خَدِيجَةَ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ وَلِيِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا أُخْتَ وَلِيِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا عَمَّةَ وَلِيِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ ،

حضرت فاطمه معصومه(س) بنت موسی کاظم(ع)در دهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری در شهر مقدس قم وفات یافت. آن حضرت پس از هجرت اجباری برادرش امام رضا(ع) در سال 200 هجری قمری به خراسان و سکونت چند ساله در شهر مرو(واقع در کشور فعلی ترکمنستان)، پایتخت موقت مأمومن عباسی، به همراه تعدادی از بنی هاشم و خدمت کاران در سال 201 هجری قمری عازم ایران شد تا با گذر از شهرهای مختلف آن به محضر برادر ارجمندش امام رضا(ع) در مرو نایل آید.

وی راه طولانی حجاز تا ایران را طی کرد تا این که به شهر ساوه در مناطق مرکزی ایران رسید و در این شهر مورد تهاجم ناجوانمردانه مخالفان متعصب اهل بیت(ع) که بی تردید از وابستگان و مزدوران دستگاه خلافت عباسی بودند، قرار گرفت و تعداد زیادی از همراهانش، از جمله برادرش حمزة بن موسی کاظم(ع) به شهادت رسیدند. ولیکن مهاجمان از ترس مقام برادرش امام رضا(ع) که در ظاهر ولی عهد مامون عباسی بود، متعرض این بانوی شریف نشده و او را به همراه خدمتکارانش در ساوه رها کردند.

حضرت فاطمه معصومه(س) با این که بسیار رنجور و بیمار بود و نیاز به استراحت و بستری شدن کامل داشت، با این حال ماندن در ساوه را به صلاح ندید و به همراهان فرمود که وی را به شهر شیعه نشین قم برسانندد.

 حضرت فاطمه معصومه(س) با سختی و بیماری تمام خود را به شهر قم رسانید، ولی در این شهر با استقبال شایان علما و عموم اهالی ولایتمدار آن قرار گرفت. موسی بن خزرج، بزرگ عالم شیعی شهر قم افسار ناقه آن حضرت را گرفت و او را با شور و شوق تمام و ابراز و اظهار خوشحالی زنان و مردان مؤمن وارد بیت خود در محله میدان میر نمود و خود و خانواده اش به پذیرایی آن حضرت و همراهانش همت تمام گماشتند.

ولی اقامت آن حضرت چندان به درازا نکشید و پس از گذشت تنها 17 روز روح مقدسش به اعلی علیین پرواز و شهر قم را غرق در ماتم و عزا نمود. مردم قم که تازه عترت و بوی اهل بیت عصمت را استشمام و بالندگی و افتخار بزرگ را برای خودشان بعینه مشاهده می کردند، با شنیدن خبر رحلت غریبانه آن حضرت شوکه و سراسیمه شده و همگی به سمت خانه موسی بن خزرج رهسپار شدند و اقدام به عزاداری نمودند.

بانوان ولایتمدار بدن مقدس آن حضرت را تغسیل و تکفین نمودند و اهالی سوگوار با چشمانی پُر از اشک جنازه مطهرش را با شکوه تمام تشییع و در باغ بابلان(متعلق به موسی بن خزرج) که در کنار رود قم قرار داشت دفن نمودند. از همان زمان، قبر شریف آن حضرت مورد توجه شیعیان و محبان اهل بیت(ع) قرار گرفت و به تدریج به زیارتگاه بزرگی برای عاشقان ولایت در سرزمین ایران تبدیل گردید.

 به برکت آن مضجع نورانی، حوزه علمیه قم تاسیس شد و امروز به عنوان بزرگترین و مهم ترین حوزه علمیه تشیع در جهان شناخته می شود و علما و فقهای بی شماری در آن به تبلیغ و ارشاد مسلمانان عالم همت گماشته اند. انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی(ره) از این شهر آغاز و به دیگر مناطق ایران گسترش پیدا نمود و پس از پیروزی انقلاب و تشکیل نظام جمهوری اسلامی، این شهر به عنوان«امّ القرای جهان تشیّع» معروف شده است.

حضرت فاطمه معصومه(س) از شخصیت های علمی و معنوی زمان خویش بود و بعد از پدرش امام کاظم(ع) و برادرش امام رضا(ع)، مرجع و ملجاء مذهبی عموم مسلمانان به ویژه شیعیان بود و حتی پدر ارجمندش گاهی پرسش های مومنان را به وی می سپرد تا علم و فضلش بر همگان آشکار گردد.

این بانوی بزرگ که به کریمه اهل بیت(ع) مشهور و معروف شده است، توفیق درک سه امام معصوم(ع) را به دست آورد: امام موسی کاظم(ع)، امام رضا(ع) و امام محمد تقی(ع) . وی از احترام فوق العاده هرسه امام معصوم (ع) برخوردار بود.

امام محمد تقی(ع) عمه اش فاطمه معصومه(س) را بسیار دوست می داشت و وی را عزیز و گرامی می شمرد و علاقه طرفینی عجیبی بین آن دو حاکم بود. امام جواد(ع) در وفات شهادت گونه عمه اش فاطمه معصومه(س) بسیار محزون و متاثر شد و در روایتی فرمود: هرکس عمه ام فاطمه(س) را در قم زیارت کند، بهشت بر او واجب می شود.



ما طلاب، علما، مراجع عظام و عموم ساکنان شهر مقدس قم افتخار میزبانی این بانوی بزرگ را داشته و در واقع ریزه خواران سفره با برکت وی می باشیم. اگر قدر و منزلت خویش را بدانیم، خواهیم یافت که مشمول یکی از بزرگترین نعمت ها و موهبت های الهی هستیم، که باید شکر گزار باشیم.

 والسلام والصلاة علیها و علی ابیها و جدها و اجدادها و جداتها و اخیها و ابناء اخیها و رحمة الله و برکاته علیهم اجمعین. 

• بعدی